واجھیں چندن ساچ! …… اسلم تگرانی

واجھیں چندن ساچ!

باید و ھمیش ات کہ من چُش زیت تئی کاگد پسہ مہ کتیں،بلے منءَ یکے ءَ کلوھے دیم داتگ ات کہ ما تئی پسو ءِ راھچاریں۔ دومی تو وت زان ئے کہ من چونیں اشتاپ کارے یاں، بگندئے باز ءِ پاد ھمے اشتاپیءَ ماں پلاراں مان اڑ انت۔ بلے ڈکال ءَ نہ پلار اشتگ ءُ نیکہ مردمانی دلءَ مھر۔۔۔۔
من ءَ گوں تو یک چیزے کہ ھوار کنت۔آ یک وڑیں واب ءِ گندگ انت۔۔۔۔ ھمے واب اَنت کہ برے سبز بنت برے برپ ءَ آپ بنت۔۔برے لیپگ۔۔ ۔منءَ دیر انت چہ اندر ءَ لڈ ءُ بار کتگ، ھورک ھالیگاں ھمے ابیتکی من ءَ گوست ءَ بارت ،وتی بُندری ھنکینءَ ، کہ اود ءَ کُچّ ءِ ماتیں نوہ جَملی روگنی ءَ منی ناپگ پمیشکا درنگ کنگ بیتگ کہ من بہ سبزاں۔۔۔۔ اے وھد چہ اود ءَ سِستگ ءُ دیر سدانی میل ءَ ماں تیابءَ لیپگ بوتگاں، ھمے سِست ءُ سید ءَ چو ھما کپوتءُ شانتلءَ وتی بازیں چیزے ببا داتگ، من لوٹاں کہ ھمے ببا داتگیں چیزاں نّز بْیاراں، لہتے من کوھستانءِ نامءَ یک جاہ کتگءُ ہمیشی ءِ کاپی یے ترا دیاں، بگندئے تئی زھیر نالگاں بہ ودّین ایت۔ بلے ھردے چماں چست کناں، یک ترُسے منی جانءَ کپیت ۔دیوالانی ساھگ ابیتک ءُ بیتوار بنت۔ھما امبانی ساھگ،کروچءِ چیرءِ نیاد، ماھکانین شپانی چتو ،ورّی کپّگی،دُرست دراں ڈیھی ءِ ڈیس ءَ شُت انت۔ادا من آپءُ لاپ ، ساھگ بز انت بلے اندر روچ ءَ گپتگ ۔۔۔۔ بس ھمے چاریں کتاب اَنت کہ منی درداں ترھین انت۔مونجائی ءَ کمتر کن انت،چون کنیں زندگی تگران ءِ کور انت برے یک دیمے نوکیں کشکے رندیت،گورم جنت۔۔پیسرگیں آپ ءُ رنداں ڈلءُ ڈوک کاریت، اے رنگیں سپر روچے یک دیمےءَ مساپرءَ بارت،اگاں ھمراہ مہ بہ ئے تئی نکشاں کروجیت۔ موسم مٹان بنت۔بس کوھنیں گیر پشت کپ انت۔
تئی نبشتگیں نمدیءَ منی ٹپاں وادءُ پلپلے پِر شانت ، منی ارواہ ءِ ٹپ انگت آزگ انت,لہتے روچ پیسر تئی مار کُچّی ونتگ ات،منءَ پاسپان دوست بیت۔من بما بچک بوگ لوٹ ات کہ ماتءَ پمیشکا راہ داتگ کہ اسپیتیں کپودرے بشوھازیت،منءَ کسانیءَ ھمے گونگیں کپودر دوست بیتگ۔ ھمےکتاببءَ کہ چست کنت ءُ وانیت، درست جنگانی موسمءَ نبشتہ کنگ بوتگ انت۔ءُ اشانی نبشتہ کار جنین انت۔درست یک جاہ کل انت۔۔اے وتی مرگءَ نہ مرتگ انت۔درست پاھو دیگ بوتگ انت.
.چندن ! تئ دگہ الیاس نامیں کارستے کہ وتی بیگواھیں بچءِ گماں کُور بیتگ۔ہرکسءَ سلام ئےِ دنت گڈا الم وتی بچءِ جست ءَکنت۔۔۔۔ شما نودان نہ دیستگ۔اگاں واتر بیت منی چمانی روک واتر اَنت،بلے نیکہ نودان کیت ءُ ناں کہ الیاسءِ چمانی روک، مان انت ۔گوں اے دابیں کارستءِ وانگءَ من مھتر یاکوبءِ ترانگءَ کپاں کہ ایسُپءِ جتاھی ءَ چمانی روک ئےِ بیگواہ بنت۔ کاروان وھدے کہ ایسپءِ دزمالءَ کار ایت ءُ چمانی پِر مُش ایت آئی ءِ چمانی روک واتر بنت۔۔۔راست گش ایت زیک جمبرے چہ روچ برکتءَ در اتکگ،مانکشان ات کہ شپءَ لعل بکش آزاتءَ پوسٹے داتگ ات کلبرءَ ھار کتگ۔۔۔۔ سدک بزاں اے تانسریں سالءِ شرتریں کلوہ ءُ اکساں یکے ھمیش ات۔۔کہ گیرینکءِ پرمات۔۔۔۔
گورتگ ھوراں مل اتگ کوراں
لڈگی مالدار جن انت شوراں
مارا چشیں بلاھیں زنکءُ زاتگے نہ بوتگ ھمے بیست دانگ پس بوتگءُ کُّچءِ ڈگار۔۔۔ھمے مئے دنیا بوتگءُ ھمیشاں ما آباد بوتگیں۔شہرستانءَ سْیادےءَ چُکے سیر داتگ،وتی پسءِ رند ءَ اتکگ، گڑا آئی ءَ اولاک ءَ چہ پیماز،تگرد،روگنی رستگیں ناہ،ھارگ کپو،لچک پیش بند ءَ جاگہ نہ بوتگ۔۔ھمے درست وڑالاں شت انت۔تگرانءِ کورءَ بس زمباد انت جہلادءُ برزاد انت۔ مردمانی ڈگارانی بند بیگواہ انت۔ نیکہ گورداگءُ سیسوءِ سکلوکے توارے،پسی سُرمبے ھم تو نہ گندئے، اگاں تئی چم یک چیزےءَ کپیت۔ گڑا کوھانی سرا سنگر انت۔۔۔۔
چندن ! تو چش زان ئے کہ اے دنیاءَ پہ من دوستریں چیزے است یکے کلّگ ءُ دومی مات۔۔ منی مات اےوھد ءَزندگ مہ بوتیں، بگندئے من ھم زندگ نہ بوتگ اتاں۔منی مات مدام گش ایت وتءَ آپءُ آسءَ سمبال بلے نیکہ آپ منءَ یلہ کنتءُ نیکہ آس، اِد ءَ کہ من زندگاں ھمک دیما جنزان آسے پر انت کہ بناس انت۔بلوچ چوناھی ءَ سک مریں راجے، پہ نگن ءُپیمازےءَ تانسریں زندے گوازینت کنت ما پمشکہ زندگیں بگندئے روچے نہ روچے وتی منزلءَ سر بہ بیں،منی گورءَ گیشتر کسہ ھمے رنگیں انت۔باز براں مردم شگان شاپ ھم کن انت۔۔۔کہ چہ آیاں یکے منی مسترین برات انت کہ تو انگریزی وھد بہ داتیں باریں کجا بوتگ ات ئے،بلے ھمے کسہانی نبیسگءِ سپر انت کہ منی زندگیءَتامءُ رنگ مان کنت۔لہتے گپءُ کسہ ادا جنگ ہم نہ بنت ،آ کپیءُ چنڈیءُ ناسرجمیءَ شر تر انت۔۔تو وت گشتگ باید انت مردم ھمک نارشتءِ بِزار مہ بی ءُ ھر چیز ءَ تور ھم مہ کنت۔ لہتے روچ بیت کوھستان گدار ناسرجمیءَ یلہ داتگ،,,سُہریں مارگ ،، کہ منی نوکتریں گدارے ، لوٹاں کہ اشیءَ یکےءَ پیش بہ داراں بلے نزیک گوراں چشیں مردمے نگنداں،۔۔پدا چش مہ بیت وانوکے گوں لٹءُ گولاہاں منی رند پداں بہ بیت بگش ایت انچک سالءَ اوپارءَ پد ھما وڑا وازءَ انت۔
آس گپتءُ ڈکال جتیں مساپر
اسلم تگرانی